Wiem, wiem, obiecałam, że opiszę swój urlop. Zdaję sobiesprawę, że część z Was z niecierpliwością czeka na te relacje, ale musicie sięuzbroić w cierpliwość (w chwilach zwątpienia pamiętajcie, że cierpliwość wielkącnotą jest! :) Jak już wiecie, urlop był fantastyczny. Pogoda po raz kolejnynam sprzyjała, więc jedną z naszych pourlopowych pamiątek jest świeża i pięknaopalenizna (tak, tak, w Irlandii tez można się opalić :) Chciałam zaznaczyć, żenasz wypoczynek był typowo aktywny. Trzy dni, które spędziliśmy poza domem, upłynęłynam głównie na całodniowym zwiedzaniu. Nasz urlop (a właściwie urlopik) niepolegał na bezczynnym leżeniu na plaży. Krótko mówiąc, to była taka objazdówka popołudniowo-zachodniej części Zielonej Wyspy. Mam tyle wspomnień, że gdybymwszystkie chciała pogrupować i przelać na papier, to pewnie powstałoby opasłetomisko. W dodatku nie mam na to zbyt dużo czasu. Po urlopie znów wpadłam wbezlitosny wir zdarzeń. I znów dni wyglądają tak samo i znów frustruje mnie zakrótka doba. Pracę kończę zazwyczaj o 17:00, więc kiedy jestem w domu, niewiem, w co mam włożyć ręce. Planów oczywiście mam tysiąc, ale brak mi na nieczasu. Mimo że rozleniwiony i zmęczony organizm dopomina się o należnyodpoczynek, trzeba szybko lecieć do kuchni i przyrządzić jakiś zjadliwy obiad,bo po 18:00 wraca z pracy mój wygłodniały Połówek…
Pocieszam się myślami o nadchodzącym długim weekendzie. Poraz pierwszy od dawna będę należycie świętować Bank Holiday (wolną sobotę,niedzielę i poniedziałek), czyli nie pracując :) Najprawdopodobniej wybierzemysię na kolejną wyprawę krajoznawczą :) Na razie trwają zaciekłe negocjacje i niemożemy dojść do porozumienia ;) Ukochany chce jechać w jakąś inną część Irlandii,ja natomiast upieram się przy mojej ulubionej ;) Co z tego wyjdzie – okaże sięwkrótce.
Tymczasem zaś lecę do kuchni, bo mam niewyobrażalną ochotęna racuchy! Kurde, nie powinnam pisać ani wymawiać tego słowa, bo dostajęślinotoku. Cały Boży dzień myślałam o nich! Gosh, ja to ostatnio mam zachcianki…jak baba w ciąży normalnie!
PS. Mniam, mniam!!Racuuuszki :)
A może faktycznie coś jest w tych zachciankach. Nigdy nic nie wiadomo (jak zwykle jestem złośliwy).
OdpowiedzUsuńzjadlabym takie racuszki, ale tu za goraco na to, zeby stac w kuchni i cos smazyc :9Pozdarwiam cieplutko
OdpowiedzUsuńNo to zapowiada Ci się następny intensywny i ciekawy weekend :) Na pewno wybierzecie ciekawe miejsce :) Ja też mam zachcianki, jak baba w ciąży ;) Racuszki jadłam w ubiegłym tyg, teraz mam ochotę na naleśniki z czekoladą :)))) Ale się powstrzymuję... Pozdrawiam :*
OdpowiedzUsuńWiesz co, Aguniu? Przeraziłaś mnie tą swoją ochotą na racuchy :) Mam nadzieję, że nie zsynchronizowałyśmy się ciążowo ;) Ja już swoją ochotę przegoniłam :) Zjadłam dwa racuchy z bitą śmietaną i mam dość na dzisiaj :) Ściskam Cię mocno i ogromnie się cieszę Twoim szczęściem :) Uśmiech nie schodzi mi z ust! :)
OdpowiedzUsuńNie dziwię się :) Ja to najchętniej w ogóle nie robiłabym żadnego ciepłego obiadu, gdyby nie mój facet. Jeśli chodzi o mnie, to w lecie nie mam ochoty na gorące dania. Te racuchy to taki mały wybryk :)
OdpowiedzUsuńAlku, nawet tak nie mów ;) Ani nawet nie myśl ;) Moje plany nie przewidują dziecka! :) Z resztą.. to niemożliwe! :)
OdpowiedzUsuńracuchu powiadasz no tak jakby to przeczytał moj K. to pewnie by pojechała do Irlandii bo ze mnie trochę kiepska kuchareczka. Coś czuję, że jak upieke szarlotke ( swoja pierwszą w życiu) to może sie ożeni:-) CaluskiGirasole
OdpowiedzUsuńMnie racuchy nie ruszają. Odchudzam się :-D
OdpowiedzUsuńz jablkami??????? Teraz to ja tez dostalam slinotoku...no i marze o wakacjach...
OdpowiedzUsuńA jakże? Z takimi pysznymi jabłuszkami :) Muszę sie pochwalić, że racuchy pierwsza klasa :) Zawsze możesz je zrobić, przepis nie jest skomplikowany, a smak wynagrodzi Ci trud ;)Pozdrawiam serdecznie :)
OdpowiedzUsuńNo nie! Kolejna maniaczka odchudzania ;) Zycie jest za krótkie na katowanie się dietami ;) Pozdrawiam i ściskam :)
OdpowiedzUsuńIza, no jeśli efekt będzie właśnie taki, to podwijaj rękawy i bierz się do pieczenia szarlotki :) Nawet jeśli nie jesteś dobrą kucharką - zawsze możesz się nią stać :) na naukę nigdy nie jest za późno :) Jestem pewna, że Twój facet nie miałby nic przeciwko :) Pozdrowienia ze słonecznej Irlandii :)
OdpowiedzUsuńHa! Też tak myślałam, aż do czasu, gdy zamiast chodzić, toczę się :-) A dietami się nie katuję, ja poprostu mam silną samodyscyplinę - zamieniłam chipsy na suche pieczywo :-) Ściskam mocno!
OdpowiedzUsuńPlany planami a życie lubi płatać niespodzianki. A tak a propos przypomniał mi się dowcip o dwóch bocianach. Latały tak sobie na wioską latały i jeden mówi do drugiego -wiesz wczoraj byłem u Kowalskich i przyniosłem im piękną dziewczynkę a ty co?- pyta się kolegi. -A nic wczoraj cały dzień latałem nad plebanią-i co przyniosłeś im coś?-nic ale żebyś ty widział w jakim byli strachu...Wiedz jedno w życiu nie ma nic niemożliwego a racuchy pierwszorzędny przysmak. Smaków mi narobiłaś a na słodkie to jak ten przysłowiowy pies jestem.
OdpowiedzUsuńNie przerażaj się kuchni sam tak miałem ale do czasu... Zrobione przez siebie zawsze jest lepsze od tych gotowców.
OdpowiedzUsuń